Jaipur, Agra en Varanasi

Jaipur: 1 – 7 oktober

Na een relaxe taxirit vanuit Pushkar komen we in Jaipur. We hebben een heel leuk hotel "The Generals Retreat". Omdat we schuin tegenover Mr Beans zitten doen we eerst een lekker bakkie ;), maken we een praatje met het aardige mannetje van het sigarettenwinkeltje om vervolgens te gaan eten bij Handi en een drankje drinken bij Geoffrey's, dat tegenwoordig Henry's heet. De volgende dag gaan we zwemmen in Raj Mahal Palace om bij te komen van ons hectische rondje Rajasthan. Op straat komen we toevallig een oud collega tegen en het blijkt dat de tam tam hier nog goed werkt, want binnen afzienbare tijd krijgen we minimaal 4 missed calls van andere oude bekenden. Ooh ja, 'missed calls' die rare habbit van Indiers waar we ons toen ook geen raad mee wisten ;). Ahhh, good old times.

Iedereen vertelde me dat jaipur "ontzettend veranderd" was, maar ik kon niet meer ontdekken dan twee malls die na drie jaar half af waren (bij bais-go-down-circle) en dat de muur van de slum t.o. Margriets oude huis verhoogd was waardoor het leek alsof die weg was (en alles er dus wat netter uitzag). Voor de rest: same, same.

Die avond drinken we een lekker wijntje op het terras van ons hotel. Jaja, ze hebben tegenwoordig redelijk lekkere wijn in India: "Sulla" van de Nasik Valley bij Mumbai in de buurt. Ook het eten in het hotel blijkt het lekkerste Indiase eten ooit te zijn, hmmm. Ik kom er langzaam maar zeker achter dat de chicken en mutton dishes hier mijn favoriet zijn en vraag me af waarom ik in godsnaam 1 jaar lang VEG heb gegeten hier.

De volgende dag gaan we rondkijken. In een dag racen we in een prive- riksja langs het city palace en jantar mantar naar het amer fort. Ondanks de temperatuur van 40 graden, de hordes stalkende Indiase pubertjes en onze staat van 'fort- en tempelmoeheid', proberen we te genieten van het mooie fort. We gaan door naar Tiger Fort, het hoogste punt van Jaipur. Bij het uitkijkpunt blijkt dat ze de muren aan het restaureren zijn. Dit betekent dat de muren voor het gemak in zijn geheel weggebroken zijn, waardoor vanaf een soort klif een 180 graden uitzicht hebben over jaipur. Ian is al bijna over zijn hoogte vrees heen ;). Daarna is de monkey temple aan de beurt. Erg leuk om midden tussen de apen te lopen. De apen blijven toch het leukste van India.

We hebben besloten om de dag te gaan zwemmen, dus op dag 4 liggen we hele dag lui met Gin Tonic aan het zwembad. s' Avonds gaan we lekker luxe naar de Polo Bar van het Rambagh Palace. Ian is meer dan verrast om dit "allermooiste hotel dat hij ooit heeft gezien" verscholen in Jaipur aan te treffen. We drinken en eten in de betoverende tuin van het hotel en genieten van het goede leven. We zijn het er overeens dat de pay-off van Vodafone "make the most of now" in India moet zijn bedacht, want dat is het: het ene moment is het hier magisch & 1 tel later sta je voor de gates of hell.. Als we weggaan zien we dat er een dandyia festival is aan de overkant van de straat (het is namelijk navratri-festival) en we besluiten een kijkje nemen. In twee grote cirkels dansen Indiers in traditionele outfit. Tijdens het dansen – verschrikkelijk overdreven want er zijn televisieopnames – tikken ze elkaar aan met stokjes. We voelen ons niet geroepen mee te dansen, kijken even naar dit spectaculaire staaltje van Indiase cultuur en vertrekken richting ons bed.

Dag 5 zijn we niet vooruit te branden. We hebben 's avonds afgeproken met Manish een oud collega. We gaan eerst naar zijn huis, waar we zijn ooh zo saaie vrouw ontmoeten en even met de zoon moeten kirren en rondkuieren... Vervolgens gaan we eten bij Copper Chimney. De vroeger ooh zo filosofische Manish lijkt een beetje afgestompt en wordt continue gebeld door zijn vrouw die probeert te voorkomen dat hij vlees/alcohol tot zich neemt tijdens navratri. Haar pogingen zijn uiteraard hopeloos. De avond was niet echt denderend en ik heb instantly geen zin meer om mijn andere jaipuri contacten op te zoeken. Jan verwoordde het goed: "je leven in Jaipur is dus echt afgeloten". Hmm, ja!

De laatste dag gaan we nog een keertje zwemmen. Ondertussen zijn we aardig uitgerust,
bruin en klaar om te vertrekken uit Jaipur.

Agra: 7 - 10 oktober
Rond 12 uur nemen we de bus naar Agra. De binnenkomst in Agra is heel typerend (ik ben er nu 3 keer geweest), iedere keer is het donker en in het goude straatlicht hangen mannen met witte pakken en tulbanden chai te drinken op hun fietsen en karren voor winkeltjes vol identieke beeldjes en andere kitscherijen.

Ian had iets te veel gelezen in de LP over "agra-scams". Toen we de bus uitstapten en in de onvermijdelijke riksja-hastle terecht kwamen, zat hij met kromme tenen zijn lot af te wachten. "Ik vertrouw er niks van", zouden zijn laatste woorden geweest zijn maar alles ging goed ;). We kwamen bij het guesthouse aan wat in het donker gezellig leek, maar al snel een hel bleek. De airco en ventilator hadden maar 1 stand: ijskoud & super hard. Wij hadden maar 1 lakentje. Je raadt het al: 2 nachten bibberen en geen oog dicht doen.

De volgende ochtend staan we om 5 uur op om de Taj Mahal met zonsopgang te zien. Terwijl we de zon steeds verder op zien komen, onderhandelen we met tientallen riksja's, staan we in de rij voor een dicht ticketwindow, staan we ellenlang in de rij om gefouilleerd te worden, moet ian terug voor een kluisje omdat hij zijn calculator voor internetbankieren niet mee naar binnen mag nemen en moet ik terug terug omdat ik mijn ipod niet mee mag nemen. Waarom???? Ik zou het niet weten, wat ik wel weet is dat de zon al op was toen we eindelijk binnen waren. De Taj was wederom mooi. Ian was een beetje geiriteerd omdat het bijna onmogelijk was om mooie foto's te maken door de vele toeristen en Indiers die expres voor je lens blijven treuzelen. We besluiten onszelf te trakteren voor een heerlijk ontbijtbuffet in Hotel Oberoi Amer Villas. Weer zo'n mooi mooi hotel, goed uitzicht op de Taj en heerlijk eten (incl. nederlandse en franse kaasjes). Helaas is het zwembad alleen voor gasten, dus gaan we de rest van de dag zwemmen bij Clarks Shiraz. Bij aankomst vroegen we ons al af waarom er kuilen naast het zwembad lagen ipv bedjes, maar al snel werd het duidelijk: German territory. Gelukkig werden we gedoogd en konden we lekker uitrusten. We kopen wat biertjes (ja, ik probeer hier bier te drinken ipv wijn) en chips en hangen een beetje in de binnentuin van ons hotel.

Na een nachtje in de koelkast en het slechtste ontbijt ever - kleffe banaanpannekoeken, verbrande toast en koffie met schiftende melk -, brengen we onze bagage naar het treinstation. Vervolgens gaan we internetten en open-riool-hoppend naar het Agra Fort. We zijn zo uitgekeken en besluiten weer terug te gaan naar het Oberoi Hotel om daar te wachten tot de nachttrein gaat. Onderweg staan we met de riksja vast middenin een Dusshera optocht van dansende kleurstof rondgooiende Indiers met goden beelden. Bij het Oberoi drinken we iets teveel cocktails in de hoop dat we lekker kunnen slapen in de nachttrein naar Varanassi.

Varanassi: 10 – 12 oktober
De treinreis naar Varanassi duurt helaas 15 uur ipv 12 . We komen gaar aan, maar worden gelukkig opgepikt bij het station. Het hotel is zoals Ian dat zo mooi noemt "designers worst nightmare": Indiase kitsch op z'n best en dat in de vorm van een boomhut. Probeer je daar maar eens iets bij voor te stellen (including: messing, ivoorwit, oud roze, etc.). De eerste dagen lopen we een beetje rond door het stoffige Varanassi. De volgende ochtend zouden we een wakeup call krijgen van het hotel omdat we met zonsopgang op de Ganges wilden varen, maar dit waren ze "vergeten". Op hoge poten gaan we met de bootsman mee (wat dezelfde bleek als drie jaar geleden) en we spreken af dat we deze rit en de volgende dag gratis krijgen van het hotel. Varanassi blijft mooi. Je kijkt je ogen uit naar de zwemmende mensen bij de ghats en natuurlijk de lijkverbrandingen. We gaan aan land bij de grootste burning ghats en krijgen een rondleiding door de sterfhuizen en we zijn getuige van een verbrandingsritueel. Er worden hier 300 tot 400 lijken per dag verbrand. s' Avonds doen we dezelfde boottocht nog een keer en aanschouwen we de ganga-puja - een ceremonie voor de Ganges -.

De volgende ochtend moeten we dus weer om 5 uur opstaan willen we de zonsopgang zien. Pfff, het vroege opstaan begint ons op te breken. De zonsopgang is prachtig en het vroege opstaan waard. Vervolgens moeten we ons haastten naar het vliegveld omdat we om 12 uur vliegen naar Kathmandu.

Bye bye Indiers, we hebben (er) genoeg van jullie.

Dikke x, Lau & Ian

ps. jullie horen even een tijdje niets van ons, want we zijn tot 8 november op treks (Annapurna Circuit tot 5000 m hoog), safari (Chitwan National Park), raften (Tulsi River) en paragliden (Pokhara).