Relaxen in Thailand

7 november is het zover: tijd om te relaxen in Thailand. Na een goede vlucht met Nepal Airways (wie had dat gedacht) komen we aan in BKK. Het vliegveld van BKK is een erg warm welkom na Delhi en Kathmandu. Paul heeft het zijn persoonlijke taak gemaakt om ons wegwijs te maken in Bangkok & alles verloopt vlekkenloos. Tijdens de busrit vanaf het vliegveld valt het ons op dat BKK goed georganiseerd, wit (veel witte gebouwen) en schoon is. Verder is het overduidelijk dat Thai erg koningsgezind zijn (of is de koning zelf een beetje narcistisch?). I.i.g. de wegen hangen vol met megagrote foto's van het koningshuis in een goud-foamen lijst.

Binnen een uur checken we in in een prima hotel "Rambuttori village Inn" bij Khoa San Road. Na de horrorverhalen van Nikkie valt alles mee. We vinden het eigenlijk wel relaxed: beetje satetjes & bananencrepes eten op straat, lekkere drankjes dinken en onderwijl het kat-en-muis-spel tussen hoer en toerist gadeslaan. De eerste dag zijn we nog naief en hebben we niet helemaal door wie-wat is, in welke codetaal gesproken wordt en dat de pooltafel een hunting area is. Maar al gauw hebben we het door en hebben we erg veel lol om deze poppenkast. Dit zijn nog eens consumer insights. Als we terug zijn hebben we volop inspiratie voor productinnovaties e.a. concepten voor de westerse man...

Na drie dagen zijn we toe aan wat afwisseling en gaan we opzoek naar een nieuwe lens voor Ians camera. We nemen de taxi & monorail naar Mahboonkrong en Pantip Plaza. MKB is echt een megamegamall waar de consumens helemaal blij van wordt. Pantip Plaza is de nerd versie. Een mall vol met (nep) I-"you-name-it", gecopieerde software, zelfbouw computers, oude versterkers, spelcomputers. Kortom net de studeerkamer (en zolder) op de Javastraat ;).

Op 11 november vliegen we (dit keer zonder Paul) naar Phuket met Bankok Airways. Super service wel te verstaan. Op het vliegveld een speciale lounge met gratis internet en een heerlijk snackje, onderweg supurb eten.. Daar kan KLM nog iets van leren. We nemen een taxi naar Ao Chalong waar we een hotel hebben gereserveerd. Phuket is verre van mooi & gezellig. Wij denken: "Is dit de nasleep van de Tsunami?", "Waar is die subsidie dan naartoegegaan?", "Dat mensen hier villa's willen hebben.." Aangekomen bij het hotel "Shanti Lodge" krijgen we een shock. Wij hadden het hotel online geboekt en qua budget over ons hart gestreken, omdat het hotel een prijswinnend restaurant en een super mooi zwembad had. Eenmaal binnen bleek het een bouwput en het prijswinnend restaurant leek meer op een indiase Dhabba (wegrestaurant). Een goed voorbeeld van "de kracht van het internet". We zitten in de middle of nowhere, dus er zit niets op dan een harde bargain. En.. gelukt: voor de helft van de prijs krijgen we de mooiste bungalow. Veel zin om in het hotel te blijven hebben we niet, dus besluiten we naar de pier te gaan. Daar lijkt alles al helemaal weggespoeld en dat blijkt ook zo te zijn. Er zit wel een goed restaurant, dus trakteren we ons op een heerlijke visschotel. Ian kijkt zijn ogen uit naar de kraaloogjes op onze schotel & in de aquaria van het restaurant. Als we teruglopen maken we kennis met een vreemd natuurverschijnsel "regen". Om eerlijk te zijn voelde we dit voor het eerst in BKK, maar deze keer kwam met bakken uit de hemel vallen. Hmm, misschien toch niet het juiste seizoen om naar Thailand te gaan.

De volgende ochtend gaan we met een speedboot naar Ko Racha. Al snel zijn we erg blij met deze tip van Sarita, want het is een heerlijk bounty eiland en onze bungalow is perfect (op de onvermijdelijke koude douche na). We gaan meteen snorkelen en zien de mooiste dingen onderwater. Supermooi koraal, een inktvissenpaar, papagaaivissen, baracuda's, triggerfish, trompetvissen, seal faced puffers (Ians favoriet), ga zo maar door. Weer kijkt Ian zijn ogen uit naar de kraaloogjes onderwater, zo erg dat hij 3 uur snorkelt zonder zonnebrand en zelf als een papagaaivis uit het water komt. De volgende twee dagen liggen we aan het strand (Siam Bay), o.a. met Sabine & Henning uit Duitsland. Ian kan met zijn rug het water niet meer in en besluit na de enthousiaste duikverhalen van Henning zijn PADI te halen. De volgende ochtend staan we bij de duikschool. Ian's duikbuddy is Ingmar (die hij bij iedere duik in zijn XXL-wetsuit moet helpen). Zijn instructeurs zijn Fins: 1. introverte Mikka en 2. rondborstige Liza. De eerste duik gaan ik en Anja, de vriendin van Ingmar, ook mee voor een refreshment duik en alles gaat heel goed. De volgende dagen komen we duikend en snorkelend door. Zo ontmoeten we ook Danny en Froekje, waarmee een erg gezellige avond hebben. We drinken pina colada's uit cocosnoten (bij rastafari's bar op het strand) op hun laatste avond & Ians PADI-diploma. Wij hangen nog een dagje aan het stand en dan is het ook onze tijd om te vertrekken.

Met pijn in ons hart vertrekken we 21 november met boot & taxi naar "hell-on-earth" Patong Beach. Patong Beach bestaat uit een paar straten vol dampende pubs met palen & hoeren op de bar, shooting cafe's, voetbalschermen, Muay Thai arena's, pingpong e.a. shows. Een soort van male-paradise ;). Wij hebben onze ogen uitgekeken naar de schaamteloosheid waarmee kolonnes vieze oude toeristen met jonge thaise hoer(en) aan de arm paraderen en naast ons in het hotel zaten. Dit fenomeen hebben we "ik en mijn thaise hoer (TH in codetaal)" genoemd. Het is natuurlijk verschikkelijk, maar het werkt wel op de lachspieren.. Op advies van Danny hebben we afgesproken met een travelagent in Patong en boeken we een trip naar de Kao Sok.

23 november vertrekken we met de bus naar de treetops. Het blijkt al snel dat het resort het concept "boomhut" in alles heeft willen doorvoeren. We komen aan bij een kolossaal gebouw op bruin geschilderde betonnen palen, die boomstammen moeten lijken. Binnen zijn ze los gegaan met papiermache om het plafond om te toveren in een bladerdek. Om maar niet van het enorme zwembad te spreken wat een onrealiseerbaar project blijkt (het zou ongeveer 1 jaar kosten om het te vullen met de lokale waterdruk). Na een lekkere lunch, komen we erachter dat we in een georganiseerd programma terecht zijn gekomen. Dit was niet helemaal de bedoeling... Binnen een uur dobberen we in tubes op het lokale modderstroompje en bekijken we een aangelegde waterval.. MOOI.. Na een nachtje slapen in een boomhut, vertrekken we naar Kao Sok met Marlein, Merlijn, Daan en Mirna. Kao Sok is een natuurreservaat dat zich met recht REGENwoud mag noemen. Gekleed in poncho's varen we het Raja Phraba meer op. Dit enorme stuwmeer is ontstaan door de aanleg van een dam, waardoor grote delen van de jungle overstroomd zijn. Enorme rotsformaties rijzen loodrecht uit het water op en er komen nog steeds boomtoppen boven het water uit.

Na een boottocht van een uur bereiken we (drijfnat) de rafthouses, oftewel drijvende bamboe bungalows. We "checken in", lunchen, beklimmen een waterval en bezoeken een klein vissersdorp. Ian klimt in 1 van de boomtoppen om vervolgens een tarzanjump in het water te maken. 's Avonds kaarten we onder het genot van Marleins ingeslagen proviant om vervolgens heerlijk te gaan slapen in onze drijvende bungalows. Het klinkt bijna idillisch... Totdat we gegil horen uit Marlein & Daans hut: "HELP EEN RAT" "MIRNA HELP" "IAN HELP". Mirna zegt: "JAAG M DAN WEG". Ik draai me om en antwoord "JA". Ian droomt over klaverjassen met ratten...

's Ochtends schuiven de dames verfrommeld aan bij het ontbijt. Of wij ons even wilden verantwoorden waarom we niet in actie waren gekomen.. En waarom Ian mannelijke reddingsinstinct hen in de steek had gelaten. Het bleek dus dat een rat die het heerlijke proviant van Marlein had geroken, door het dak was gevallen recht in de clamboe die horizontaal 50 cm boven je hoofd over het bed was gespannen. Hilarisch natuurlijk.. Vooral toen we hoorden hoe ze de rat uit de clamboe hadden geschopt en naakt de open zakken met eten in het restaurant hadden gedumpt waar allemaal Thaise "local heroes" lagen te slapen. De rest van de dag doen we bar weinig, gedemotiveerd door de stromende regen. Een beetje kanoen, kaarten en tot 5 uur 's ochtends biertjes drinken.

De volgende ochtend, 26 november, vertrekken we naar Kao Lak. Kao Lak is zwaar getroffen door de tsunami, dat is ookwel te merken. Veel puin & ons hotel staat zo scheef, dat een asbak van het balkon rolt als je hem op zn kant zet. In Kao Lak zelf is niet zoveel te beleven, maar het is een goede uitvalbasis voor duiken en snorkelen op de similan islands. Wat we dan ook gaan doen.

Vanaf een liveaboard boot maken we 2 duiken bij eiland no. 9. We zien onze eerste reuze schildpad, het mooiste koraal ooit, onze eerst napolen vis en nog heel veel andere vissen (zie Ko Racha). Het zicht is zo helder, dit zijn zeker onze mooiste duiken ooit. De volgende dag maken we een snorkeltour naar eiland no 9 en 8. Weer super mooi. We zien een scholen met papagaaivissen en squids, een zwemmende moreen en nog veel meer. We overnachten op Ko Miang (no. 4) in een bungalow die uitkijkt over zee en een parelwit strand. s' ochtends snorkelen we nog een keer om 's middags met de speedboot terug naar Kao Lak te gaan. Al snel komen we erachter dat onze vlucht terug naar Bangkok gecancelled is en dat we "vast" zitten op Phuket. We blijven 2 dagen langer in ons hotel om de noodzakelijke dingen te regelen (luchtvaartmaatschappijen bellen etc) en nemen 2 december een minivan via Hai Yai naar Butterworth in Maleisie.