Geen nieuws = goed nieuws

Tijd voor een update uit Jaipur.. (sorry, maar het is een erg lang verhaal geworden)

Mijn weken in Jaipur zijn inmiddels al op 1 hand te tellen. Echt ongelooflijk hoe snel de tijd gaat! Het leven hier is nog altijd erg goed, de temperatuur begint weer te stijgen (in januari was het echt stervens koud hier: vooral zonder verwarming) & het zonnetje schijnt! Qua werk gaat het me ook allemaal voor de wind, heb het tegenwoordig erg druk op kantoor sinds mijn acquisitie in werking heb gezet. De ene opdracht naar de andere komt nu (uiteraard) binnen, en vandaag heeft mijn baas me gevraagd om mijn reisplannen over boord te gooien en bij Event Crafter te blijven werken. Maar nu mijn reisplannen een beetje vorm beginnen te krijgen, denk ik er niet over om te blijven (ookal zal ik mijn leventje in Jaipur best wel missen)..

Mijn reisplan is als volgt: 18 maart --> Auli (Himalaya's): weekje skien! April --> Mumbai, Goa, Kerala & Bangalore. Mei --> Trekken in de Himalaya's met Jeffrey. Juni --> Varanassi, Calcutta. Juli, Aug --> ???

De afgelopen maand in heb ik erg veel dingen ondernomen (vandaar dat ik weinig tijd heb om mijn site bij te werken ;)). Ik ben ondertussen verhuisd (samen met Ishbel) naar een geweldig huis met 2 dakterrassen, eetkamer & grote keuken en dat voor 30 euro per maand: daar kan mijn huisje in Nijmegen niet aan tippen! Mijn nieuwe adres is:

A-15A Vyjay Path, Tilak Nagar, Jaipur - 302004.

Een erg bijzondere dag was de Nationale vliegerdag (nationale feestdag) op 14 januari, om te vieren dat het weer beter zal worden vanaf die datum. Heel Jaipur & ik denk ook de rest van India, was te vinden op de vele dakterrassen om een vliegertje (of 30) op te laten. Voor deze gelegenheid gingen we naar het huis van een collega van Valerie in Pink City (het centrum van Jaipur). Een mini-huis waar een hele familie in woont & totaal geen privacy. Iedere verdieping staat met elkaar in verbinding doordat de vloer in de overloop een hekwerk is (zodat het hele huis eigenlijk open is). Beetje moeilijk te beschrijven, maar als je beneden in de hal staat kan je alle verdiepingen zien door het hekwerk. Ik kan me altijd moeilijk voorstellen dat mensen werkelijk zo leven.. Op het dakterras was het hartstikke druk, harde muziek & overal waar je keek waren vliegerende mensen.. Uiteraard werden we gedwongen om te dansen, tja Indiers kennen geen schaamte, maar ik voel me toch niet zo lekker om te dansen in een circel van starende mensen! Met het vliegeren was het de bedoeling om elkaars vlieger naar beneden te halen.. Ik was mijn vlieger steeds na een paar sec. kwijt, maaaar heb ook 1 vlieger naar beneden gehaald!

De daaropvolgende 10 dagen was het Jaipur Heritage Festival, een cultureel festival. Iedere avond was wel iets leuks te doen, veel traditionele dans & muziek voorstellingen gezien en ook op twee erg leuke feestjes geweest. 1 in een fort & de ander in een pakhuis.. Het was weer net alsof ik thuis was! Wat je minder vaak tegenkomt in NL waren de eunuchs (gecastreerde mannen), verkleed als Rajasthaanse vrouwen, die gehuurt waren om te dansen op de feesten --> als ik er zo over nadenk, kom je die eigenlijk ook wel vaak tegen in het nachtleven in NL ;)..

Op 26 Januari was het Republic Day (goede reden voor een dagje vrij). Samen met mijn oude huisgenoten naar Delhi gegaan om de parade te bekijken. Het was echt een te bizarre (maar ultieme India) ervaring! We gingen met de nachttrein, die vrij comfortabel was op de kou na & een onderbuurman die geluiden produceerde waarvan ik me eerder niet had kunnen voorstellen dat ze door een mens gemaakt konden worden.. Eenmaal in Delhi aangekomen, wilden we een riksja nemen naar India Gate (waar het allemaal te doen zou zijn), maar de hele stad was afgesloten! Dan maar lopen... Na een ongelooflijke tocht door Delhi (langs bizarre marktjes, veel aangstaard te zijn & 100.000 keer de weg te hebben gevraagd) dachtten we dichter tot India Gate te zijn gekomen, maar toen begon de ellende! Overal stonden security checks en het bleek dat mobiele telefoon & foto toestel niet toegestaan waren. Sterker nog ook geen tassen, pennen en sigaretten. De eerste drie checks kwamen we door met ons verhaal dat we rechtstreeks uit Jaipur kwamen en niet wisten dat niets toegestaan was, maar bij de vierde moesten we alsnog een oplossing zoeken om van onze tassen af te komen! Dan maar een hotelkamer nemen, die uiteraard erg duur was vanwege de parade.. Het enige hotel dat vrij was gaf ons de goorste kamer EVER voor Rs. 400/- per nacht, terwijl je normaal een goede kamer hebt voor Rs. 150/- per nacht. Volgens mij was het ook een soort van afwerkplek, want in de buurt liepen erg veel jonge meisjes rond met felle lippenstift (en dat zegt meestal wel genoeg).. Maar goed iets is beter dan niets & zo konden we iig de parade zien! We gingen weer naar de security poortje toe waar we van te voren een enorme discussie hadden gehad met de officier over onze tassen & met een zelfvoldane lach (dat het hem gelukt was ons van onze tassen te ontdoen) liet hij ons door. Eindelijk aangekomen op de weg waar de parade langs zou komen! We liepen verder op zoek naar een plek waar we konden staan & in de hoop dichter bij India Gate te kunnen komen. Onderweg stonden om de 20 meter security pootjes & moesten we (aleen de buitenlanders & Indiers met tassen) gefoulleerd worden. Op zulke momenten heb ik echt een hekel aan India, maar realiseer ik me ook weer in wat voor land ik eigenlijk ben). Eenmaal gesettled tussen 2 poortjes, werden we gecommandeerd door een politieagent waar en hoe we mochten staan en zitten. Voordat de parade begon moesten we staan tegen de gesloten portieken van de winkels & kort voor de parade begon werd het startsein gegeven dat je bij de hekken mocht staan (waarop iedereen naar voren sprintte) --> vrouwen en kinderen mochten vooraan zitten. Vervolgens begon de parade. Eerst macherende legercorpsen (per staat in verschillende outfits) met voorop een man met een sabel. Het leger van Rajasthan reed op kamelen versierd met belletjes (dat was het hoogtepunt). Vervolgens kwamen een soort carnavalswagens voorbij die iedere staat afbeeldden & dat was het (45 min)! Het haalde het niet eens bij (een uur van) de intocht van de vierdaagse. En daarvoor waren we speciaal naar Delhi gekomen. Gedesillusioneerd namen we een riksja naar Connaught Place om onzelf te troosten met een capuccino bij Barista & een bezoekje aan de lotus tempel. Dat was zeker een succes: de koffie was goed & de lotus tempel prachtig! In de bus terug naar Jaipur, deelden we onze ervaringen ;) & hoe langer we erover sproken realiseerden we ons wat voor unieke & bizarre ervaring we gehad hadden. Het was misschien niet echt leuk, maar het wel een van de vele gezichten van India die we anders nooit gezien zouden hebben & achteraf waren we toch blij dat we deze tocht ondernomen hadden! Wat ik toch ff bij wil vermelden is dat we achteraf hoorden dat de dreiging op terroristische & zelfmoordaanslagen op republic day er hoog is: vandaar de strenge controles.. Hadden we dat maar eerder geweten, dan hadden we alle security checks vast wat beter kunnen verteren!

Op 29 & 30 januari ging Bhanwar (college) trouwen. De eerste dag samen met met Ishbel en Valerie de pre-huwelijks ceremonies bijgewoond in het huis van Bhanwar, die dag wordt ook wel ladies day genoemd. Zodra we binnen kwamen, waren we meteen het middelpunt van de aandacht, waardoor we ons wel een beetje ongemakkelijk voelden (Bhanwar zou immers alle aandacht moeten krijgen). We waren helaas te laat voor de henna (voor iedere speciale gelegenheid versieren de vrouwen hun handen met henna tekeningen), maar de puja’s (soort van rituelen) konden we nog wel bijwonen! Iedereen gaf elkaar kadootjes & 10 rupee en natuurlijk kreeg je ook een rode stip op je hoofd (zoals bij iedere puja). Vervolgens een beetje rondgekeken en ons verbaast over alle rituelen en de Indiase vrouwen, die met sluier voor het gezicht mantra’s zongen. Toen de de ceremonie over was werden we naar boven geloodst in een aparte kamer. Wederom voelden we ons ongemakkelijk, vooral omdat ierdereen buiten werd gehouden & alleen Bhanwar en vrienden (mannen uiteraard) naar binnen mochten. We worden toch niet gezien als call girls op Bhanwars laatste nacht als bachelor??? Deze gedachte kwam vrij vaak in mijn hoofd, vooral toen de fles rum naar boven werd gesmokkeld. Maar aangezien Bhanwar 1 van de symphatiekste Indiers is die ik heb mogen leren kennen, wist ik vertrouwen te houden in de hele situatie, die uiteindelijk uitliep op een gezellig dinner. Het pittigste eten trouwens dat we ooit gegeten hadden, dus zaten we alle drie met rode hoofden en snotneuzen te eten… De volgende dag was het huwelijk. Ish en ik werden weer verwacht bij het huis van Bhanwar. Hij droeg een oranje tulband en een gebroken wit Indiaas pak (soort overgooier, met smalle broek eronder) met parelkettingen. Klinkt zo erg stom, maar het stond m niet verkeerd! Na een fotosessie van een uur, gewoon binnen & op z’n Indiaas (oftewel zonder te lachen), gingen we in een stoet met lampendragers & muziekanten en Bhanwar te paard achteraan naar de locatie waar het huwlijk zich zou voltrekken.. De mannen dansten voorop in de stoet & de vrouwen lopen timide achteraan. Andere bizarre tegenstelling: tijdens het dansen gooien ze met geld, terwijl de lampendragers (aan de zijkant van de stoet) nog net niet op blote voeten lopen & met een mega zware lamp op hun hoofd soms bukken om een 5 Rupee biljet op te rapen dat in hun buurt is neergekomen. Eenmaal aangekomen lekker wat gegeten en ondertussen werd Bhanwar in zijn troon op het podium gezet & kwam zijn bruid. Ze zag er mooi uit, maar ze huilde (echt ontroerend)! Bhanwar kon haar denk ik niet zien terwijl ze ‘altaar’ opliep, aangezien de cameraploeg tussen beide stond. Het lijkt wel alsof de hele ceremonie voor de foto’s & de film wordt uitgevoerd en het wel of niet uitmaakt of het bruidspaar het naar de zin heeft of niet! Vervolgens is het feliciteren, kadootje geven & wegwezen… Het was wel super om een Indiaas huwelijk van zo dichtbij mee te maken, weer een ultieme India-ervaring rijker! Ish & ik waren het er wel overuit dat he teen nachtmerrie moet zijn om met een Indiase man te trouwen uit een dergelijke traditionele kaste (Rajput) & in een familie terecht te komen als deze. Ik denk dat je nooit geaccepteerd wordt.. ze zijn ook zo anders dan wij: alles draait om geld & de familie en niet om je eigen gelukkigheid…

Een paar dagen later, werden Ish en ik door Tarun (een andere college) meegenomen naar een verlovingsfeest van een Punjabi huwelijk (dus geen Rajasthaans huwelijk & andere kaste). Het was echt ongelooflijk wat een verschil met huwelijk van Bhanwar. De sfeer was echt vrolijk, de vrouwen lekker aan het dansen & er werd niet eens op ons gelet! Ik vraag me af of de staat Punjab dan ook zoveel verschilt met Rajasthan, aangezien de cultuurverschillen zo duidelijk merkbaar waren op beide ceremonies. Het meest opvallend was het verschil tussen de vrouwen. In Bhanwars huwelijk waren de vrouwen erg onderdanig, toonden geen vrolijkheid & droegen de sjaal van hun sari voor het gezicht (en de mannen dansten). In de andere ceremonie zagen de vrouwen er prachtig uit, dansten zeer uitbundig & leken gelijk aan de mannen. Mijn voorkeur gaat duidelijk naar het laatste. Misschien moet ik ook maar een bezoekje brengen aan Punjab, tijdens mijn travels! Ok genoeg over huwelijksceremonies…..

Afgelopen weekend samen met Valerie naar Pushkar geweest. Pushkar is een belangrijke bedevaartsplaats voor Hindu’s, omdat daar de enige tempel van Bramha (in India) staat. Erg geslaagd weekendje: paar tempels bekeken, lekker gegeten & geshopt.. Op zondag gestopt in Ajmer. Ajmer is een belangrijke bedevaartsplaats voor Moslims, omdat een belangrijke heilige begraven is in de Dargha. Het was echt ongelooflijk om de contrasterende sfeer van beide steden mee te maken! Pushkar is heel peaceful en vrij toeristisch (het hippie gehalte is dan ook erg hoog) & in Ajmer hadden we het gevoel op een bazaar in Soaudi-Arabie te zijn aangekomen! Ze verkochten allemaal Arabische dingen, de mannen leken Marokaans & er was geen toerist te bekennen (ook waren er erg veel verminkte bedelaars)! Het bezoek aan de Dargha heeft veel indruk op me gemaakt. Het was een soort plein, met bazaars, schooltjes en in het midden het graf. Als je binnen kwam, kreeg je een doek over je hoofd en werd je gezegend ofzo, waarop je een donatie moest geven, die dan op het graf werd gegooid. De sfeer was erg benauwend (het was hele kleine ruimte & vrij druk), gehaast en erg bizar. Rond het graf stonden moslims in trans te bidden & te huilen en sommigen kusten het graf.. Ik heb een rondje gelopen, maar voelde me niet echt op mijn plaats, dus was ook snel weer buiten. Was wel erg vol van mijn ervaring in de Dargha!

Hehe, eindelijk zijn jullie ook weer op de hoogte van mijn ervaringen hier! Ik moet toegeven dat ik best een beetje heimwee heb naar huis de laatste tijd… Ik mis jullie & hoop veel van jullie te horen, x Lau

p.s. Dat jullie niet zoveel van mij horen, komt alleen doordat ik het zo druk heb en nauwelijks tijd heb om online te komen, denk veel aan thuis… Degenen die benieuwd zijn hoe het met oud & nieuw is afgelopen, moeten nog ff verder lezen.

31 december heb ik mijn debuut als dj gemaakt! Niet geheel vrijwillig, maar voor een nieuwe outfit en een leuk bedrag wisten ze me toch over te halen.. Helaas moest ik ook mijn haar verven & knippen, omdat ik natuurlijk niet herkend mocht worden.. Ik ben nu iets blonder (maar geen shockerende verandering). Een paar uurtjes van te voren geoefend, hoe ik het best een dj kon imiteren en om half 11 werd ik door security guards opgehaald. Om 11 uur moest ik het podium op & mijn performance was top (al zeg ik het zelf)! Samen met mijn baas (hij was de mc) gedanst op het podium & een beetje plaatjes gedraaid (terwijl een cd opstond). Ik moet toegeven dat ik me prima vermaakt heb op het podium! Na mijn optreden van een uur & het vuurwerk, Gin-Tonics gedronken met Bhanwar op mijn hotelkamer & ik voelde me goed: voldaan dat ik het gedaan had & het goed ging en dat ik ook weer 200 eurootjes rijker was!